In tijden van onrust en haast lijken we tot alles bereid omwille van vooruitgang. We verbouwen, verhuizen, verven ons haar en hopen op een gevoel van vernieuwing, van verlossing.

In de monoloog Een stad voorbij de stad kijken we naar Lila, een jonge vrouw werkzaam als levend standbeeld in het toeristisch centrum van Maastricht. Een plotselinge botsing met de buitenwereld dwingt de vrouw die tot nu toe altijd stilstaand zweeg, zich uit te spreken en nieuwe stappen te zetten in haar zoektocht naar vooruitgang.