Wat als je niet (meer) kunt vertrouwen op een van je zintuigen? Iedereen is na een festival of luid concert wel eens wakker geworden met een piep in de oren of een verminderde waarneming van geluid. Maar wat als dit niet meer herstelt? Wat als je ritme enkel visueel kan waarnemen? Wat als je volledig moet leunen op je innerlijke ritme?
In dit energieke duet van choreografe Sharon Wesseling staan visuele en auditieve prikkels centraal. Door voelbare trillingen en gebarentaal ontstaat een dansvoorstelling voor zowel horende als niet-horende bezoekers. Vanuit de gedachte dat iedereen een eigen ritme heeft, ongeacht hoe je geluid ervaart of waarneemt, zijn de dansers minder afhankelijk van de muziek en van elkaar. Wat is jouw ritme?
Sharon Wesseling (Heerlen, 1994) is professioneel danser, docent en choreografe met een duidelijke missie: dans en theater toegankelijker maken voor mensen met doof- en slechthorendheid. Een ontsteking aan haar schedelbasis op jonge leeftijd zorgde voor een blijvende gehoorbeschadiging. In plaats van dit als obstakel te zien, is dit juist haar drijfveer en kracht gebleken.
Credits Concept en choreografie: Sharon Wesseling
Dansers: Saskia Neuen en Emma Strikkers
Muziek: Amsterdam Beats
Kostuums & styling: Ella Siekman
Gebarentolk: Fauve Doudouce
Innerlijk Ritme is gemaakt voor CO-LAB 2021, een productie van schrit_tmacher Festival in coproductie met Huis voor de Kunsten Limburg, ARTbewegt en VIA ZUID – Talentontwikkeling podiumkunsten Limburg. Jonge choreografen uit de Euregio creëerden hiervoor een duet. Tijdens het schrit_tmacher Festival 2021 waren de vier verschillende duetten te zien aan het Maanplein in Heerlen.
Hubris
Hubris is een performance over meer willen zijn. Meer willen zijn dan jezelf, meer willen zijn dan wat kan en meer willen zijn dan wat je zou mogen zijn. Een performance over de menselijke drang niet meer menselijk te zijn en over wat er dan nog overblijft. Wat is die hoogmoed toch? Het tarten van het lot, van de goden, het boven jezelf uit willen stijgen? Is hoogmoedig zijn nog erg in een tijd waarin alles wat we doen hoogmoedig lijkt te zijn? We maken onszelf groter op alle denkbare manieren. We vliegen op hoogtes waar we niet horen te komen, verplaatsen ons met onmenselijke snelheden en kunnen met elkaar communiceren van het ene werelddeel naar het andere. In een meerstemmig koorstuk met enkel haar eigen stem bezingt Wieke van Rosmalen (de hoogmoedige?) dit gevoel. ‘I try to be more than I’.
Credits
Concept en performance: Wieke van Rosmalen
Productie: Intro in Situ en VIA ZUID
Met dank aan: Toneelacademie Maastricht, Het Huis Utrecht en Booi Kluiving
Te zien:
Limburg Festival, Roermond: augustus 2021
Cultureel Lint, Weert: september 2021
Silke van Kamp repeteert Hamlet
In Silke van Kamp repeteert Hamlet gaat Silke van Kamp op zoek naar de kern van het stuk Hamlet. Terwijl ze zoekt naar betekenis geeft ze er tegelijkertijd vorm aan. Als bezoeker bepaal je mede het werkproces en de uitkomst.
Hamlet is tenslotte de ultieme theatertekst die al eeuwen overleeft. Maar wie weet is de ultieme Hamlet de zoektocht ernaar? Naar de kern ervan, ingeleefd, rauw, oprecht, hier en nu, vloeibaar. In het scheppingsproces zit tenslotte zoveel schoonheid die verloren gaat. Dit proces is een prachtige ode aan de poging, de echtheid, het momentum en theater. Een soort ultieme intimiteit tussen makers en publiek met onherhaalbare momenten die toch zichtbaar worden. To be or not to be.
Spelers: Marieke Giebels, Michael Muller, Dalorim Wartes
Regie: Silke van Kamp
Silke van Kamp repeteert Hamlet is gemaakt in coproductie met VIA ZUID.
Te zien:
Limburg Festival, Weert: augustus 2021
Frequency fallback
discover a past you can’t grasp
know your triggers by knowing the remembrance of the unknown know the triggers by connecting with the remembrance of your unknown
Muzikant en componist Reggy van Bakel en performer en choreograaf Kelly Vanneste werkten voor het eerst samen in Talentlab 2021, een project van Toneelgroep Maastricht en VIA ZUID. Vanuit een gedeelde fascinatie voor de live interactie tussen licht, muziek en beweging creëerden ze een performance voor 2021: A Space Odyssey, de eindpresentatie van Talentlab. Speciaal voor Cultura Nova vervolmaakten ze deze tot de voorstelling Frequency fallback.
Frequency fallback is een visuele en muzikale ontdekkingsreis waarin instrumenten en dans letterlijk het beeld en licht aansturen. Een sensitieve interactie die verbindingen tussen verleden en heden blootlegt: ‘discover a past you can’t grasp’. Hoe word je beïnvloed door je roots? Hoe werkt een verleden dat je niet zelf hebt meegemaakt toch door in je dagelijks leven?
Foto: Charlotte Paolamaria
HIER KUN JE NIET OMHEEN
Een installatie-voorstelling midden in een winkelstraat. Een beleving waar je, als toeschouwer én voorbijganger, niet omheen kunt!
In HIER KUN JE NIET OMHEEN toveren de zussen/performers Anne en Lieke van der Vegt een winkelstraat om tot muziekstuk. Met een compositie die wordt bepaald door de bewegingen van voorbijgangers, creëren ze een beleving die balanceert tussen ervaringstheater, muziek en beeldende kunst.
Waar lopen we als voorbijganger eigenlijk aan voorbij? Wat blijft onzichtbaar? Welke gedachten gaan er om in de hoofden van voorbijgangers? En kunnen we deze gedachten, letterlijk, een stem geven? HIER KUN JE NIET OMHEEN toont een andere versie van de stad met al haar drukte, schoonheid en verborgenheden.
Credits
Concept en spel: Anne en Lieke van der Vegt
Artistieke begeleiding: Bart van de Woestijne
Productie: Zwolse Theaters
Coproductie: VIA ZUID
Fotograaf: Qiqi van Boheemen
Te zien
Binnenstad Zwolle: augustus 2021
Festival Cultura Nova, Heerlen: september 2021
Lolita
In deze nieuwe tragikomedie krijgt Lolita na een halve eeuw vastgezeten te hebben in de mannelijke narratief van schrijver Vladimir Nabokov uit 1955, nu de ruimte om te vertellen hoe de seksualisering in haar kinderjaren effect op háár heeft gehad. Drie afsplitsingen van het gelijknamige en getraumatiseerde personage – Lola, Dolly en Dolores – vertegenwoordigen elk een overlevingsmechanisme om te kunnen omgaan met de gebeurtenis. Terwijl de wereld in de fik staat en de thuisbezorger niet komt opdagen dealen de vrouwen met hun trauma’s en elkaar in een post-apocalyptische, patriarchale samenleving.
Credits Concept & spel: Marloes IJpelaar, Ella Kamerbeek & Ayla Çekin Satijn
Tekst: Marloes IJpelaar
Beeldregie: Deniz Campinar
Tekstcoaching: Stephanie Koolen
Marketing/PR: Brecht de Backer en Sze Man Ho
Zakelijke leiding: Anne van Buuren
Fotografie: Vivian Camphuysen, Juliette Buisman
Scenografie: Julia Suyker
Vormgeving PR: Renee Mes
Technische productie: Rob Debets
Productieleiding: Belle Lammers
Expositie: Noor Houtakkers
Mede mogelijk gemaakt door VIA ZUID, De Domijnen, Gemeente Sittard-Geleen, Gemeente Utrecht, Lira Fonds, Stichting Elise Mathilde Fonds, KF Hein Fonds, Prins Bernhard Cultuurfonds, Fentener van Vlissingen Fonds, Kickstart Cultuurfonds.
Met dank aan: Marijke Schaap, Victorine Plante, Michelle Schrijnemakers, Manja Topper, Mikos Pieters, Andries Houtakkers
Te zien: In diverse theaters in het najaar van 2021. Klik hier voor de complete speellijst.
Nergens
Nergens neemt je mee op een hypnotiserende reis waarin de tijd vervaagt en de wetten van de ruimte komen te vervallen. Durf te verdwalen in oneindige melodieën en dompel je onder in onbegrijpelijke ruimtes, waar nieuwsgierigheid je beste kompas is.
“Als ik niet al dit wezen was, wat zou ik dan, wat zou ik me dan doen? Zou ik me dan dragen?”
Nergens is een Virtual Reality opera waarin muziek en VR je meenemen naar een fascinerende tussenruimte. Tussen zijn en niet-zijn. Tussen mens en technologie. Tussen werkelijkheid en chaos. Tussen houvast en overgave.
“Ik heb me neergelegd
en afgelegd en ga me achterna
ik ben een vorm
en ben de toestand
het voorbijgaan en de tijd”
Productie: Intro in Situ
Co-productie: VIA ZUID
Met dank aan: Chronosphere, 4DR studios
Te zien:
Loods 39, Amsterdam: juli 2021 (onderzoekspresentatie)
Kaboom Animation Festival, Utrecht: maart 2022
PUSSY (14+)
Over de genderjungle die middelbare school heet
Foto: Bjorn Frins
Je komt net van wiskunde, loopt als een zombie de volgende les in en krijgt een energieke begroeting naar je hoofd geslingerd. WTF is dit? Er zijn twee jongens in de klas die er normaal niet zijn. Eén zingt softe liedjes en speelt gitaar, de ander fluit naar de meiden die hij wel ziet zitten. Dit is awkward. En het wordt nog erger.
Je zit amper op je stoel of er worden in een rotvaart vragen naar je kop geslingerd:
Is bier drinken meer iets voor mannen dan voor vrouwen?
Ben je als jongen een ‘pussy’ als een meisje voor je opkomt?
Zijn vrouwen altijd meer van het praten en mannen meer van het doen?
Ben je pas echt een man als je seks hebt gehad?
Hoor je als vrouw altijd meelevend en vrolijk te zijn?
Ben je gay als je als jongen vooral met meisjes omgaat?
De middelbare school is de plek waar de belangrijkste stappen naar volwassenheid worden gezet, maar waar je ook verstrikt kunt raken in de jungle van stereotyperingen over mannen en vrouwen. Bestaat in 2021 ‘echt mannelijk’ of ‘typisch vrouwelijk’ überhaupt nog wel?
Pussy is de nieuwe theater-in-de-klasvoorstelling van Toneelgroep Maastricht en Het Laagland, die leerlingen overrompelt met vragen waarop altijd meerdere antwoorden mogelijk zijn.
De acteurs wisselen interactie af met persoonlijke verhalen en liedjes. Een eigentijdse voorstelling die niet predikt over hoe we ons horen te gedragen, maar die leerlingen door haar open dialoog zelf laat reflecteren op hun ideeën over stereotyperingen en genderrollen.
Spel, concept en tekst: Sebas van der Donk en Marcos Valster
Regie: Silke van Kamp Pussy is een coproductie van Toneelgroep Maastricht en Het Laagland, in samenwerking met VIA ZUID.
