Een constante try-out: dat is de insteek van het stuk Op het puntje van je stoel van Sharon Wesseling en de dansers van haar kersverse dansgezelschap 20Hertz. Als slechthorende danser met een chronische middenoorontsteking kreeg Sharon op jonge leeftijd te horen dat zo nooit meer zou kunnen dansen. Na 14 operaties bewijst ze echter het tegendeel en is ze choreograaf en artistiek leider van 20Hertz: het eerste dansgezelschap in Nederland door mensen met een auditieve beperking, vóór bezoekers met alle auditieve gradaties.

Tijdens deze voorstelling geeft 20Hertz je een kijkje in de wereld van het vertellen van verhalen, zonder te praten. Met een mix van dove, slechthorende en horende dansers is er onderzoek gedaan naar hoe verhalen middels dans verteld kunnen worden. Een grote inspiratiebron hiervoor komt uit de Dovencultuur: een kunstvorm genaamd ‘VV’ (Visual Vernacular). Dit is een unieke, fysieke theatertechniek met elementen van poëzie en mime en wordt voornamelijk uitgevoerd door dove artiesten. Bij VV worden verhalen uitgebeeld, waarbij het essentieel is dat er geen Gebarentaal gebruikt mag worden. Hierdoor ontstaat een uitbeeldingstaal die door een doof publiek en een horend publiek op dezelfde manier wordt begrepen.

In Op het puntje van je stoel gaat Sharon met 20Hertz op zoek naar manieren om met de visuele- en universele taal van dans, gecombineerd met VV, verschillende verhalen te vertellen. Op deze manier wordt het auditief vermogen ondergeschikt gemaakt aan de beleving van de theaterbezoeker.

Het overkoepelende doel van 20Hertz is om theater zo toegankelijk mogelijk te maken voor iedereen. Door verhalen te vertellen via dans en uitbeelding, verschillende lagen aan te brengen en artistieke kwaliteit voorop te stellen hoopt het gezelschap iedereen te raken. En zeg nou zelf: jij bent toch ook met verhalen grootgebracht?

Zit jij al op het puntje van je stoel?!

Credits
Dansgezelschap: 20Hertz Company
Choreografie: Sharon Wesseling
Dansers: Anggun Musri, Dennis Massar, Emma Strikkers, Riva van Baardewijk, Saskia Neuen
Styling & kostuums: Ella Siekman
Muziek: Amsterdam Beats

Mogelijk gemaakt door: Cultuurhuis Heerlen, Danslab (SALLY en VIA ZUID), Huis voor de Kunsten Limburg, SALLY Dansgezelschap Maastricht en VIA ZUID

Voor de choreografiereeks De and Recode laat choreograaf Phoebe Brack zich inspireren door principes van neuroplasticiteit en traumatherapie.

Wat als je gevoelig bent voor het maken van verbindingen in de hersenen die ervoor zorgen dat je creatief kunt zijn, maar als diezelfde gevoeligheid ervoor zorgt dat je in het dagelijks leven verbindingen legt die niet realistisch zijn? Als je kracht je kwetsbaarheid is en vice versa?

Het leren bewandelen van nieuwe paden en het doorbreken van oude patronen die diep in de hersenen zijn gegroefd door bijvoorbeeld traumatische ervaringen, is een proces van vallen en opstaan.

In De and Recode II speelt flamencodanseres Conchita Boon de hoofdrol. Traditionele vormen en bewegingen binnen de flamencodans worden in deze voorstelling in een nieuwe context geplaatst. Een symbool voor de strijd en het evenwicht tussen oude en nieuwe gedachtepatronen en de verschillende kanten van een persoonlijkheid. De gezonde volwassene die na een trauma weer positieve verbanden legt in de hersenen en het gekwetste kind dat ‘vasthoudt’ aan oude patronen, verenigd in één persoon.

Credits
Concept & choreografie: Phoebe Brack
Dansers: Conchita Boon
Muziek: n.t.b.
Coaching: Stefan Ernst en Grace Bellel
Coproductie: SALLY Dansgezelschap Maastricht, schrit_tmacher en VIA ZUID

Media
ZOUT magazine: ‘Flamenco op blote voeten’

“Het bidden naar Maria is allang voorbij. Tegenwoordig kniel ik alleen nog maar voor mijn tv. Ik kijk huilend Say yes to the dress en smeek Randy of hij mij alsjeblieft zo’n gezellige Amerikaan langs stuurt, maar het enige dat ik krijg is een Satisfyer Pro 2 van mijn vriendinnen en domme tinderberichten met ‘wil je neuken vanavond?’.”

Bernadette staat met een kater, na een avond Netflix en chill, onder de douche. Ze mijmert tegen haar badkamerplanten over de ingevingen van haar avond tot er plots een lichtblauw licht verschijnt. Bernadette’s eenzame bestaan wordt opgeschud door een wonder. In haar zoektocht naar betekenis in het onverklaarbare wordt duidelijk dat niemand zit te wachten op een alleenstaande vrouw met waanideeën.

Lourdes is een korte voorstelling van 35 minuten.

Credits
Spel: Ella Kamerbeek
Tekst: Marloes IJpelaar
Dramaturgie: Ayla Çekin Satijn
Beeldregie: Deniz Campinar

Mede mogelijk gemaakt door: Gemeente Utrecht, Provincie Utrecht, Brand Cultuurfonds Limburg, VIA ZUID, Toon Hermans Theater
Met dank aan: Marijke Schaap, Victorine Plante, Michelle Schrijnemakers

Zie https://clublam.nl/lourdes/ voor alle speeldata.

Media
Theaterkrant: ‘Vlammende monoloog over de mens achter het uiterlijk’
ZOUT magazine: ‘Met Bernadette op de bank’

Dit Is een Protest is een interactieve installatie die door Jelle Stiphout werd bedacht en gemaakt omdat hij het er niet mee eens was. Dit Is een Protest protesteert tegen alles waar jij het niet mee eens bent. Protesteer ook via www.jellestiphout.nl/protest.

Te zien:

• Museumnacht Maastricht, april 2022
• Limburg Festival, augustus 2021 en 2022

Een podcast-serie waarin Karlijn van Kruchten, met haar saxofoon, op zoek gaat naar verbinding. Waarin muziek niet iets is wat op papier staat, maar wat ertussen gebeurt.

Wat is het geheim van een oeroude Limburgse traditie, wat is het geheim van een harmonieorkest?

Het afgelopen jaar kwam theatermaker Karlijn van Kruchten terug naar Limburg. Terug naar de basis waar voor haar de liefde voor muziek begon: de harmonie. Ze kwam terecht bij Harmonie Sint Michaël in het Maastrichtse Heugem. In de podcast hoor je hoe ze wordt opgenomen in de vereniging en wat ze daarbij beleeft en bevindt.

Elke aflevering van IN HERMENIE staat een ander instrument centraal, dat zijn/haar verhalen deelt over het harmonieleven.

Concept / regie / tekst: Karlijn Van Kruchten
Techniek: Mauro Casarini
De podcast is mede mogelijk gemaakt door Cultuurmakers Maastricht, Gemeente Maastricht, Limburgse Bond van Muziekgezelschappen, Brand Cultuurfonds, Stichting Edmond Hustinx en VIA ZUID.

IN HERMENIE is vanaf 23 april 2022 te beluisteren via diverse podcast-kanalen.

De voorstelling whatchamacallit is een expositie van mensen. In deze performance-expositie zetten vijf spelers hun lichaam in als object. Als kunstobject, kijkobject, machtsobject, lustobject, … Het publiek krijgt op intieme afstand de kans om deze objecten in drie fysieke installaties te ervaren en te aanschouwen. In een tijd van constante digitale zelfprofilering vragen we ons af: hoe gebruiken we en zetten we ons lichaam in om geliefd te zijn of om te slagen? Hoe gaan we om met de objectificatie van ons lichaam en wat voor invloed heeft dat op ons als mens?

De diverse cast, met uiteenlopende lijven, is verbonden met tv-schermen en soundboxen. Techniek is hun extensie, een extra lichaamsdeel, waarmee ze via deze installaties geheimen van hun dagelijkse leven laten doorsijpelen. Deze expositie is een menselijke en intieme ervaring, waarbij het lichaam van de toeschouwer een deel wordt van de expositie.

Credits
Concept en regie: Charlotte Goesaert
Performers: Andreia Rodrigues, François Vincent, Véronique Mees, Ghita van Galen, Jef Stevens
Dramaturgie: Sara Vanderieck
Geluids- en videocompositie: Jochem Baelus
Kostuum en vormgeving: Wim Muyllaert
Lichtontwerp: Barbara De Wit, Lucas van Haesbroeck
Videotechniek: Thierry Wilders
Zakelijke leiding en productie: Astrid De Haes

Grote partners zijn C-TAKT (Neerpelt), wpZimmer (Antwerpen), Brakke Grond (Amsterdam), KAAP (Brugge) en Pumpenhaus (Münster). Andere partners zijn De Grote Post (Oostende), DansBrabant & De NWE Vorst (Tilburg), VIA ZUID (Limburg), CAMPO (Gent), Tweetakt (Utrecht) en Les Ballets C de la B (Gent)

‘It’s about love. And it’s about lies. Love can be a lie, but it is also always true. There is nothing truer in this world than the lie of love.’

In de voorstelling CIRCLE OF LIES onderzoeken Lieke van der Vegt en Laila Claessen de grens die zichzelf bij elke stap waarmee je hem tracht te naderen, telkens blijft verleggen. De grens waar realiteit over gaat in waanzin. In dit werk vertegenwoordigen ze beide hun eigen kijk op de liefde, uitvergroot en geabstraheerd. Narratief en beeldend. Binnen dit hyper gestileerd, fragmentarisch, theatraal toverspel brengen ze het publiek zo dicht mogelijk bij de horror van de realiteit.

Credits
Concept & spel: Laila Claessen & Lieke van der Vegt | Met speciaal intreden van Just van Bommel | Begeleiding: Anna Luka da Silva, Valentijn Byvanck & Peter Missotten | Mogelijk gemaakt door: Zaal 3 (Het Nationale Theater), VIA ZUID en Maastricht Institute of Performative Arts.

Geen enkele uitvoering van Op een gegeven moment zal hetzelfde zijn. Iedere voorstelling opnieuw genereert een zelflerend artificieel intelligent systeem (AI) een nieuwe voorstellingstekst, die live wordt uitgevoerd door een groep van vier acteurs. Er is niet van tevoren gerepeteerd, het materiaal dat de AI genereert is nieuw en onbekend.

Op deze manier ontstaat een samenwerking tussen techniek, acteurs en het publiek, die zich volledig in het moment van de voorstelling afspeelt.

Voor het generen van de toneelteksten is het AI-model getraind op de volledige collectie van Nederlandse toneelteksten van De Nieuwe Toneelbibliotheek.

De voorstelling wordt gespeeld door twee pensionerend acteurs (Woody Richardson Laurens en Bert Luppes) en twee afstuderend acteurs (Jan Groenland en Jelmer de Groot).

Op een gegeven moment buigt zich over de vraag wat een kunstwerk is en wie de auteur.

Credits
Concept/maker: Cor Langerak
Tekst, eventueel licht en decor: het AI-model
Spel: Bert Luppes, Woody Richardson Laurens, Jan Groenland en Jelmer de Groot
Techniek van het autocue/lichtsysteem: Studenten UTwente: Denise den Hartog, Bart Batenburg, Tijmen van de Meent en Steven Tazelaar
AI-programmeurs: Luc Weytingh en Barbara Brocades Zaalberg
Productie: Festival Cement en VIA ZUID
In samenwerking met: De Nieuwe Toneelbibliotheek
Met dank aan: Peter Missotten, Casper Wortmann en Toneelacademie Maastricht

Recensie Theaterkrant: ‘Experimenteren met de poëzie van een AI-algoritme’