Longen is het liefdesverhaal van deze generatie. Twee geliefden wagen zich aan een vraagstuk dat in deze tijd eerder een gewetensvraag is dan een kwestie van liefde. Zullen we wel of niet een kind op deze wereld zetten? Deze actuele voorstelling vol humor en diepgang gaat in op dit vraagstuk. Twee geliefden bevragen zichzelf en elkaar naar hun keuzes, hun motivaties. Kijken naar zichzelf en naar elkaar. Het zijn “ goede “ mensen, vinden ze. Maar is de onvermijdelijke botsing met de buitenwereld iets wat ze hun nageslacht wel willen aandoen? In hun dialoog wordt in een hoog tempo gesproken over de oorlog, over de heersende politieke spanningen en vooral over het klimaat.
“ Op dit moment weet ik precies wat jij moet horen en dit is absoluut wat ik voel.
Wij gaan dit niet doodredeneren.
Wij gaan dit doen. “
Grote en actuele vraagstukken die worden afgewisseld met intieme, kleine, liefdevolle en herkenbare momenten tussen twee millennials die op zoek zijn naar eigen inzicht en overtuiging.
Met deze voorstelling wordt op hoog en grijpend tempo een liefdevolle confrontatie tussen droom en werkelijkheid neergezet die zowel de jongere als oudere generaties zal aanspreken; die jongvolwassenen zal bevragen over hun toekomstige keuzes en de oudere generaties zal bevragen over de keuzes die zij hebben gemaakt.
De thema’s van nalatenschap, klimaat, vertrouwen, keuzerecht, geweten en liefde staan op de voorgrond in deze voorstelling.
Regie: Zorba Huisman
Regie-assistent: Luka Kluskens
Spel: Nick Renzo Garcia en Frieda Barnhard
Tekst: Duncan Macmillan, vertaling door Teunkie van der Sluis
Productie: Maartje Austen en Luka Kluskens
X Y I
“Het is beter als je tegen niemand zegt wat je hebt”. Langzaam nestelde zich een steeds groter geheim in het hoofd van Marleen. Hoe voelt het als je niet mag zijn wie je bent? En wat gebeurt er als je na jarenlang zwijgen toch begint te praten?
Marleen Hendrickx neemt je mee in een reconstructie van haar jeugd. Een persoonlijk verhaal over opgroeien zonder écht te weten wie je bent. De vertelling laat ook zien hoe onze samenleving ooit kennis van zaken had en hoe die kennis later bewust is weggedrukt. Hoe een rechtlijnig man-vrouw beeld steeds meer de norm werd, terwijl men wist dat dat niet zo is.
Iets met boeren
Theatervoorstelling over het boerenleven van nu, gezien vanuit de jongste generatie boeren.
Het land is in rep en roer. De boer is het beu. Te hoge kosten, te lage prijzen, te weinig waardering en telkens nieuwe regels. De boer verlaat stal en akker en trekt ten strijde. Verderop telt de boswachter de vogels, meet de wetenschapper het weer, bedenkt de politicus een plan, plakt de activist zich vast en kijkt de klant naar de prijs van de worst.
Er is iets aan de hand. Er moet iets gebeuren. Terwijl de kip en het ei op elkaar staan te wachten.
De serie voorstellingen Iets met Boeren geeft op speelse, theatrale wijze inzicht in de actuele landbouw. Een bijzondere voorstelling, met en door studenten van de Fontys Academie voor Theater in Tilburg én van de Hogere Agrarische School, HAS green academy in Den Bosch, in samenwerking met Het Zuidelijk Toneel. Een unieke samenwerking die nu de nieuwe lichting aan het woord laat, de toekomstige generatie agrariërs. Wat is hún verhaal? Wat is hun perspectief in de scherpe discussies en snel wisselende ontwikkelingen? Zien zij het zitten om het werk van hun ouders voort te zetten, om te blijven boeren? Of zijn zij het die het roer omgooien?
Je ziet een collage van theaterscenes op plekken waar je nooit komt; in de schuur, in de stal, op het erf, in de wei. Geleidelijk raak je een tikkeltje vervreemd van de eigen mening.
VOTE
Vote vertelt het tragikomische verhaal van Elise Spauwen, de eerste vrouw in Nederland die gebruik heeft gemaakt van actieve stemrecht. Haar activistische daad in Gronsveld is vergeten in de geschiedenis, zelfs haar wikipedia pagina is verwijderd. Ze hoort de nieuwsberichten uit het verre Holland en droomt ervan zich aan te sluiten bij vrouwen als Aletta Jacobs en Drucker, maar Elise moet als vrouw van de burgemeester aan bepaalde etiketten en verwachtingen voldoen. Ze wil zich losbreken van haar keurslijf en vechten voor waar zij in gelooft: iedereen is gelijk.
Muzieklab
Het Muzieklab is terug… met een uur aan pop-experiment. Verwacht een hybride van meeslepende, hypnotiserende en confronterende “liedjes” – met transformerende klanken en improvisaties die je systeem in beweging zetten, of in de war schoppen!
Intro in Situ en VIA ZUID selecteerden, met inbreng van Pop in Limburg en Opera Zuid drie talentvolle makers: singer-songwriter Jelske Wilmer plus elektro-akoestische componisten/producers Rutger Muller en Edis Pajazetovic.
De startvraag was: hoe kan muziek er in 50 jaar uitzien? Nieuwe technologieën en technieken zullen ons blijven beïnvloeden, maar volgens de drie makers keren we iedere keer weer terug naar onze kern. Maar wat is onze kern?
Via fractals en patronen naar cellen die terug te herleiden zijn naar het systeem van onze mensheid. Terug naar het niet te vervangen verlangen naar vertrouwen, liefde, kwetsbaarheid en verbinding. Door (met speelsheid) te spelen blijft muziek verbinden en zet het ons aan om na te denken over het bovenstaande. Hoe denken we over 50 jaar? Hoe voelen we? Hoe doen we? Hoe maken we? Hoe durven we?
è vero è vero è vero
Ika Schwander studeert in 2023 af aan de performanceopleiding van de Toneelacademie Maastricht. Ika maakt beeldende voorstellingen en werkt het liefst op het grensgebied tussen verschillende mediums. In haar werk onderzoekt ze concepten rondom trauma, zorgzaamheid, religie, ecologie en de dood.
Met è vero è vero è vero vertrekt Ika vanuit het schilderij Judith Slaying Holofernes van Artemesia Gentileschi en het verhaal van het leven van beide vrouwen. Ze construeert een performatieve installatie waarin het publiek wordt meegenomen in een tussenruimte, waarin de grenzen tussen lichaam en sculptuur vervagen. Een surrealistische ervaring over de tijdloosheid van pijn en verzet.
è vero è vero è vero (vertaald: het is waar, het is waar, het is waar) zijn de woorden die de 17-jarige schilder Artemisia Gentileschi uitsprak tijdens een rechtszaak tegen Agostino Tassi, de man die haar verkrachtte.
In deze voorstelling wordt de geschiedenis met het nu verbonden. Waar Gentileschi in haar schilderij het hoofd van haar verkrachter af hakte, draagt maker Ika Schwander het tussen haar benen. Ika zoekt naar manieren om een verhaal te vertellen en te archiveren voor de mens over driehonderd jaar.
VIA ZUID ziet in Ika een eigenzinnige, eigentijdse en talentvolle nieuwe maker en ondersteunt haar daarom in het kader van de jaarlijkse samenwerking met Festival Cement.
Delusion
Met haar eerste eigen, avondvullende voorstelling Delusion bestormt Jennifer Romen de grote zalen.
Delusion wordt een visueel hoogstandje bestaande uit drie delen dat het publiek door het gebruik van illusies constant op het verkeerde been zet en het publiek meeneemt in een reis van een adolescent die volwassen wordt.
Een verbluffende, ontroerende en tot in de puntjes uitgevoerde coming-of-age voorstelling die een breed publiek raakt.
Rubens Meisjes
In Rubens Meisjes, wachten drie twistende naaktmodellen om geportretteerd te worden. Het vierde model, Suada, laat echter op zich wachten. Wanneer de vrouwen na verloop van tijd de gruwelijke reden van haar afwezigheid ontdekken, maakt de onenigheid tussen hen ruimte voor toenadering.
Rubens Meisjes stelt de esthetiek van het feminiene aan de kaak en onderzoekt de rol van kunst in de objectivering van het vrouwenlichaam. Een geheel nieuw toneelstuk over vergeten muzes, niet erkende kunstenaressen en hedendaagse schoonheidsidealen.
Credits:
Actrices: Marloes IJpelaar, Ella Kamerbeek, Ayla Çekin Satijn
Tekst: Marloes IJpelaar – Beeldregie: Deniz Campinar – Spelcoach: Ellen Goemans -Campagnebeeld: Vivian Camphuijsen, Julia Suyker, Dian Beekhuis – Vormgeving PR: Renee Mes – Kostuum: Julia Suyker– Techniek: Douwe Bulten, Luca van Deurzen – Technisch Producent: Ramses van den Hurk – Marketing & PR: Bo Peters – Financien: Bregje Stax – Expositie: Noor Houtakkers – Scène fotografie: Henk van den Hurk
