HUNTING is een voorstelling over erotiek en melancholie. Een alternatief scheppingsverhaal, in een gemoderniseerd Eden. Een voorstelling over een man en een vrouw, die elkaar ontmoeten in een geconceptualiseerde ruimte. Ze worstelen met de vraag hoe vlees te worden in een wereld van symbolen en vaststaande tekens. Hun verlangen samen te smelten, blijkt een onmogelijke poging, die resulteert in een worsteling met fatale gevolgen.
als alle sagen, voorbeelden en oerkrachten van de geschiedenis
over al het handelen heen liggen als sluiers
die de blik troebel maakt, de handen vloeibaar en de harten jachtig
Credits Concept, tekst & spel: Nora Ramakers & Timo Tembuyser
Sound design Pjotr Lasschuit | kostuums: Karlijn Krijger
Eindregie: Joost Horward
Samenwerking HUNTING is geproduceerd door FASHIONCLASH, in coproductie met VIA ZUID.
Te zien:
Toneelacademie Maastricht: december 2017
Frascati, IT’s Festival Amsterdam: juni 2018
FASHIONCLASH Festival, Maastricht: juni 2018
I’M SO MANY PEOPLE
De afstudeervoorstelling I’M SO MANY PEOPLE gaat over een groep vrienden die ons vertellen over een afwezig groepslid. Zij is degene die de groep bindt. Zij is degene die ze allemaal zouden willen zijn.
Zij heeft een nieuw zwembad.
Een voorstelling over de groep als organisme op zichzelf en hoe je vrienden een belangrijke rol spelen bij het vormen van jouw identiteit.
Hoe belangrijk is het beeld dat jij denkt dat andere mensen van jou hebben en hoe beïnvloedt dat jouw gedrag?
Geïnspireerd op het stuk Pool (no water) van Mark Ravenhill creëert deze groep vrienden en theatermakers een voorstelling over identiteit, beeldvorming, perceptie, fantasie, vriendschap, de grens tussen fictie en werkelijkheid en de zoektocht naar jezelf en hoe die wordt beïnvloed door de mensen om je heen.
Credits Regie: Emilie Pos
Spel: Florian Myjer, Alex Hendrickx, Laura De Geest, Kim Karssen
Decorontwerp: Sophia Debus
Kostuumontwerp: Hanne Pierrot
Begeleiding: Timothy de Gilde, Leonie Clement
Productie: Geertje Spaan
Fotograaf publiciteitsfoto: Lonneke van der Palen
Vertaling Pool (no water): Marit Hooijschuur
Producent: Festival Cement
Coproducent: VIA ZUID
Te zien:
Festival Cement, ‘s Hertogenbosch: maart 2018
Festival GEMAAKT, Maastricht: juni 2018
ITS Festival, Amsterdam: juni 2018
Chimo Zei Lila
Eerste afstudeervoorstelling van Silke van Kamp, ontvangen met 4 sterren door Theaterkrant****
”En je stelt je voor dat er een uitweg is
Dagen stel je je dat voor
Dat de hemel op je neerkijkt
En zich voorstelt hoe je daar staat
En dat er iets, Gebeurt
En toen kwam Lila”
Chimo Zei Lila is een radicale bewerking van het boek Lila dit ça: de spraakmakende roman uit 1996 geschreven door de anonieme schrijver Chimo. Chimo woont in een grauw, uitzichtloos Parijs’ banlieue wanneer hij Lila ontmoet. Ze is openhartig, schaamteloos en praat het liefst over seks. Vanaf het moment dat Lila begint te praten onthoudt hij álles wat ze zegt en doet.
Chimo Zei Lila is een vertelling over vrouwelijke seksualiteit en liefde in een wereld waar schoonheid weinig voorkomt. De voorstelling is een reis door herinneringen van hoop, wanhoop, liefde, erotiek, intimiteit en afwezigheid.
Humorvol en schaamteloos spelen Chimo en Lila als kinderen een spel dat dreigt mis te lopen. Want een begin van iets nieuws is onlosmakelijk verbonden aan de angst voor het einde daarvan.
Naar: Lila dit ça, Chimo (1996) | Bewerking: Yentl van Stokkum | Regie: Silke van Kamp | Spel: Leandro Ceder & Claire Hordijk | Dramaturgie & scriptdoctor: Jip Vuik | Regie-assistentie & productie: Luca Meisters | Scenografie & posterbeeld: Mees Walter | Begeleiding: Liesbeth Coltof | Met dank aan: Toneelacademie Maastricht, Toneelmakerij, Tarik Moree, Kristina Zimmermann
Coproductie: Toneelmakerij en VIA ZUID
Te zien:
Perdu, Amsterdam: oktober 2017
Toneelacademie Maastricht: oktober 2017
Zaal 3, Den Haag: februari 2018
Gemaakt Festival, Maastricht: mei 2018
Frascati Theater, Amserdam: mei 2018
ITS Festival, Amsterdam: juni 2018
Nederlands Theater Festival, Amsterdam: september 2019
THE INFINITY GAMES
THE INFINITY GAMES is een langlopend interdisciplinair onderzoek met wetenschappers, artiesten, gamedesigners én het publiek. Een performancereeks, die zich steeds verder zal ontwikkelen aan de hand van onderzoeksresultaten. Wetenschappelijk en artistiek onderzoek, dat plaatsvindt in het lab, online – iedereen mag meedoen met een interactieve enquête en game -, en tijdens theatrale performances.
Het publiek wordt uitgenodigd te participeren in een zoektocht naar harmonie in beeld en muziek, en… het leven.
Wat betekent het als je jouw eigen dialect kunt spreken als je in een verzorgingstehuis zit? Dát hebben cultureel antropologe Jolien Makkinga en Hoogleraar Taalcultuur Leonie Cornips onderzocht. Het resultaat van dit wetenschappelijk onderzoek is verwerkt in een unieke presentatie: Mia, een levensgrote klankkast over taal en thuis. Van Lubert Priems, maker bij VIA ZUID.
Mia
Mia is verhuisd, ze moest wel. Een nieuwe kamer, nieuwe buren, verzorgenden, keukenpersoneel, managers: ze kreeg ze er allemaal bij. Haar eigen aardappels hoeft ze niet meer te schillen, en ook de afwas wordt gedaan. Daar had ze altijd al een hekel aan, maar toch. Een nieuw thuis maken: hoe doe je dat?
Leonie Cornips van de Universiteit Maastricht & Jolien Makkinga van het Meertens Instituut onderzochten hoe het spreken van dialect van invloed kan zijn op je gevoelens van welzijn in een verzorgingshuis. Kan het spreken van eigen taal, je gevoel van autonomie beïnvloeden?
De uitkomst van het onderzoek heeft geresulteerd in Mia.
Audiokunstenaar Lubert Priems van Stichting Laudio richtte een speciale kamer in waar je letterlijk een Limburgse klankkast in kan wandelen. Wie er de deuren opent, hoort Mia zelf. Meestal in haar eigen taal en soms in die andere: het Hollands. Omdat je in een verzorgingstehuis nu eenmaal met iedereen moet ‘huizen’. De gesprekken met bewoners van zorgcentrum Lenculenhof van Envida in Maastricht vormen de basis van het onderzoek en dus ook van Mia. In de klankkast zijn ook Limburgers uit de hele provincie te horen.
De oproep van Stichting Laudio om enkele Nederlandstalige woorden in zoveel mogelijke Limburgse dialecten te verzamelen leverde binnen 1 week ruim 200 reacties en 1278(!) bruikbare, ingesproken woorden op. De dialectwoorden zijn verwerkt in de Mia klankkast en podcast. Leonie Cornips gebruikt de reacties als studiemateriaal voor haar studenten aan de Universiteit Maastricht.
Dialect als medicijn, als wapen, als troost. Je eigen taal; daarin ben jij alleen immers de baas.
Te zien:
Zorgcentrum Lenculenhof, Maastricht: oktober 2018
Zorgcentrum La Valence, Maastricht: oktober en november 2018
Limburgs Museum, Venlo: december 2018 t/m februari 2019
Ooit heeft iemand bedacht dat tijd ook een manier is om te straffen. We hopen dat, achter de tralies, het kwellend kruipen van seconde naar seconde afschrikwekkend genoeg zal werken om de slechterik erna op het goede pad te houden.
Het proces om te bepalen of iemand schuldig is, dat kost ook weer tijd. De meesten van ons hebben daar gelukkig nooit mee van doen. Je zou jezelf niet op de stoel van de verdachte wensen, of die van de rechter, of jurylid.
Of toch? Het gerechtsgebouw in Tongeren(be) zet in augustus 2018 genereus haar deuren voor jou open.
Binnen beleef je de TIJDrover: een theatrale audiotour langs persoonlijke interviews en verhalen op bijzondere plekken voor- en achter de schermen. Jij hoort er niet te zijn, je hebt niets misdaan, geen rechtenstudie gevolgd, je bent geen griffier, en toch mag je er even gaan zitten.
Het kost je alleen wat tijd.
TIJDrover was te horen en beleven tijdens Festival MoMeNT’18 in Tongeren.
Here she lies, sir
Ophelia, Lady Macbeth en Thaisa, drie vrouwelijke karakters uit drie van Shakespeare’s werken, komen samen onder één dak in de performance van Mario Leko. De drie vertonen overeenkomsten, o.a. vanwege hun sterfscènes, maar proberen ook uniek te zijn en hun eigen ervaringen te personaliseren. Hiermee herscheppen ze hun positie en creëren een nieuwe ruimte voor persoonlijke en potentiële vrijheid.
De performance Here she lies, sir stelt dezelfde vraag aan zowel de artiesten als het publiek: Hoeveel van wat wij vrouwelijkheid noemen is door beeldvorming ontstaan?
Samenwerking | (co)productie
Toneelacademie Maastricht, FASHIONCLASH en VIA ZUID
Te zien:
FASHIONCLASH, Maastricht: juni 2017
Limburg Festival, Roermond: augustus 2017
C-mine, Genk: september 2017
wpZimmer, Antwerpen (residentie): mei en juni 2018
C-TAKT Festival, Genk: september 2018
MZUNGU
In haar debuutvoorstelling MASAI vertelde de Tanzaniaans-Nederlandse zangeres Nienke Nasserian het bijzondere verhaal van haar Masai-familie. In MZUNGU kijkt ze door de ogen van Ngataiti Saitoti, een van haar 34 Tanzaniaanse broers en zussen. Zijn bezoek aan Nederland doet Nienke haar thuisland in een compleet nieuw licht zien. Een voorstelling over het leven tussen twee werelden, over de blik van de ander, over cultuurverschillen, loyaliteit en familiebanden.
MZUNGU wisselt storytelling af met klassieke liederen, speciaal voor deze voorstelling gecomponeerd door de Spaans-Japanse componiste Neus Kaori Fornós Ohnuma. In haar composities, gebaseerd op traditionele Masai blessings, combineert zij klassieke vocaliteit met Afrikaanse ritmes en harmonieën.
Tekst, spel en zang: Nienke Nasserian | Compositie: Neus Kaori Fornós Ohnuma | Regie: Jappe Groenendijk | Spelbegeleiding: Naomi van der Linden
Coproductie: Operadagen Rotterdam en VIA ZUID
Subsidiënt: Brand Cultuurfonds
