Theatrale lezing rondom de Nationale Dodenherdenking 2017 | Maastricht
Regie: Stijn Vervoort
Op de avond van de Nationale Dodenherdenking op 4 mei 2017 lazen acteurs van Toneelgroep Maastricht in het kader van Theater na de Dam om 21.00 uur de nieuwe toneeltekst Voorbij het strijklicht van Rebekka de Wit. De lezing vond plaats direct na de herdenking op het Herdenkingsplein in Maastricht in de aula van de Academie Beeldende Kunsten. De regie was in handen van het jonge TgM-talent Stijn Vervoort.
Rebekka de Wit brengt met haar gelaagde, poëtische tekst een nieuw, zoekend perspectief op herdenken. Hoe kunnen we de doden eren als het er te veel zijn? En welke rol kan de kunst hierbij spelen? Haar tekst wordt gelezen in combinatie met delen uit Het Onderzoek van Peter Weiss, de gedramatiseerde weergave van de Auschwitzprocessen. Dit stuk werd in de jaren ’60 elk jaar op 4 mei in de Stadsschouwburg Amsterdam voorgedragen door de acteurs van het Publiekstheater.
De tekst werd in het kader van Theater na de Dam gelijktijdig aan het publiek gepresenteerd door Toneelgroep Amsterdam, Theater Utrecht, Toneelgroep Maastricht, Noord Nederlands Toneel, Het Nationale Theater i.s.m. Firma MES en makers verbonden aan Theater Rotterdam, waaronder van Wunderbaum, Veenfabriek en Tryater (in het Fries).
Coproductie Toneelgroep Maastricht & VIA ZUID
Kamer en de Man
Geestig, hakkelend, rijmelend en zwevend danst hij tussen daadkracht en verlangen. De tekst van de in 2010 overleden Belgische theatermaker Eric de Volder is een ritmisch kunstwerk waar klanken vrij spel krijgen en de logica losgelaten wordt.
Kamer en de man is de eerste voorstelling van Servé Hermans en Michel Sluysmans als artistiek leiders van Toneelgroep Maastricht. In deze primeur presenteerden zij jong theatertalent van het TgM Lab. De Nederlandse Eva Heijnen en de Belg Stijn Vervoort beten het spits af. En hoe: “Prachtig vormgegeven poëtische voorstelling, waar de hartstocht letterlijk vanaf spat!”, aldus De Limburger.
Samenwerking | (co)productie Toneelgroep Maastricht, Theater aan Zee, Cultura Nova en VIA ZUID
Te zien:
Bordenhal, Maastricht: januari en februari 2015
Cultura Nova, Heerlen: september 2015
Room of one’s own
Over een jonge vrouw die zichzelf opsluit in een tijdloos universum en een laatste poging doet zichzelf weer op de rails te krijgen.
Room of one’s own, de solovoorstelling van Sofie Porro – geschreven en gemaakt in samenwerking met regisseur Tim De Paepe – is een muzikaal woordenspel geïnspireerd op het gelijknamige pamflet van Virginia Woolf. We zien een zoekende vrouw die vanuit isolatie een schets maakt van haar bestaan. Een geboetseerde koortsdroom. Een trippende tijds-jungle. Ze reflecteert op houvast, jeugd, seks en hetgeen ze al lange poos mist: verbinding. Samen met geluidskunstenaar Marc Alberto zochten Porro en De Paepe naar een onderbuikgevoel van onmacht en de maatschappelijke consequenties daarvan.
De voorstelling is een afstudeersolo van actrice Sofie Porro aan de Toneelacademie Maastricht.
Credits concept, tekst, spel: Sofie Porro
concept, tekst, regie: Tim De Paepe
compositie: Marc Alberto
scenografie, kostuum: Lara Hohmann
coach tekstschrijven: Rik van den Bos
techniek: Marc Zwietink
Coproductie: Toneelacademie Maastricht, Toneelgroep Maastricht en VIA ZUID
Met de steun van: Brand Cultuurfonds, Toneelacademie Maastricht, Apollo Fonds
met dank aan: Wolf Aartsen, Alain Pringels, Laila Claessen, ThinX Parktheater Eindhoven
De voorstelling was te zien in april 2017 in de Bordenhal Maastricht.
De Creatie
Muziektheater van woord, dans, muziek en beeldende kunst neemt je mee in een wereld vol verwondering…
Vergeet niet vanwaar je bent gekomen,
als mens vergeet je snel.
Maar de dood kan niemand nog ontlopen, dat ontdek je zelf wel.
Zo begint The Game of Life, het boek waarin Esther aan het lezen is. Een mysterieus begin dat op het eerste gezicht onschuldig lijkt. Al vrij snel wordt duidelijk dat de eeuwenoude verzen spelregels zijn. Maar waar kan ze het spelbord of de pionnen vinden?
Wat begon als een zoektocht naar inspiratie voor haar laatste schilderij, wordt nu een levenszoektocht. Het verhaal sleurt haar mee in een wereld van oneindigheid. Esthers leven lijkt erdoor te veranderen en langzaam maar zeker wordt zij de hoofdpersoon van het boek. Maar als zij de hoofdrol speelt, wat gebeurt er dan als ze het boek voor eens en altijd sluit?
Crew Anne Willem – concept, spel en hobo
Uri Eugenio – dans en choreografie
Marie van Vollenhoven – visual art
Floris Willem – viool
Dorenda Notermans – piano
Nina Willems – regiecoach
decor – Hubert Lombaert, met hulp van Kristof Lombaert en Monique Geerardyn
Te zien tijdens Musica Sacra Maastricht, september 2017.
HUIS
‘Het eten staat in de koelkast. Het is soep. Je hoeft het alleen maar even op te warmen.’
Stel je voor dat je voor één moment even iemand anders zou mogen zijn? In HUIS van Suze Milius/House Crying Yellow Tears word je meegenomen naar een onbekende locatie. Er is geen plek om je te verschuilen. Door de onverwachte situaties waar je in belandt, kun je niet langer als toeschouwer aan de zijlijn toekijken. Je wordt in deze voorstelling voor één persoon deel van een nieuwe “thuis”.
HUIS is een voorstelling die je niet snel zal vergeten. Een bezoeker van ‘HUIS’ in Maastricht vertelde achteraf: “Zonder enige dwang en op een volstrekt natuurlijke en haast surrealistische wijze was ik thuis op een voor mij vreemde plek. De manier waarop ik in deze situatie getrokken werd is verbluffend te noemen. De timing van de incidenten en voorvallen waren dusdanig dat ik geen tijd kreeg om het moment te overdenken. Deze ervaring is in mijn geheugen gegrift.”
“Zet je zintuigen en je zin voor avontuur open… Je gaat iets beleven waar je nog heel wat feestjes mee vooruit kunt, verwonder je over wat theater ook kan zijn en laat voor deze ene keer de sterren spreken.” (Theaterkrant ****)
Samenwerking | (co)productie Productiehuis Rotterdam, Brakke Grond, House Crying Yellow Tears, SoAP en VIA ZUID
Te zien:
Motel Mozaïek Rotterdam: april 2016
Stadsschouwburg Rotterdam (op locatie): april 2016
Warande Turnhout: november 2016 en januari 2017
Exhibit
Vijf performers wagen zich aan de ongeschreven wetten van de museale ruimte. De toerist, de kenner, de zaalwacht en de kunstliefhebber vinden hun plek. In Exhibit laat Suze Milius de wereld van de hedendaagse beeldende kunsten met die van het ‘mensen-kijken’ samenkomen. In een speciaal daarvoor gebouwd museum, met nieuw werk van jonge kunstenaars, worden de regels van de white space met die van de black box verenigd.
Het museum, dat ook overdag bezocht kan worden, vormt ’s avonds de arena waarbinnen de voorstelling zich ontplooit.
Samenwerking | (co)productie De theatermaker, De Brakke Grond, deBuren, Theater a/h Vrijthof, Festival Cement, TAKT Dommelhof, De school van Gaasbeek, Destelheide, Stichting SoAP, Tout Maastricht, House CryingYellow Tears en VIA ZUID. Mede mogelijk gemaakt door de Vlaamse Gemeenschap en het Fonds Podiumkunsten.
Te zien:
TEFAF, Maastricht: maart 2015
Festival Cement, Den Bosch: maart 2015
Brakke Grond, Amsterdam: maart 2015
Cultuurcentrum Hasselt april 2015
LOST BOYS
Het originele script van Peter Pan begint met een voorwoord van de auteur J.M. Barrie. Hij draagt het werk op aan “de vijf broers”. Zonder hen, zo schrijft hij, zou dit verhaal nooit hebben bestaan. Een nobele bekentenis.
Door een toevallige ontmoeting in het park kwamen “de vijf” in Barrie’s leven. En hij zou ze nooit meer laten gaan. Eindelijk had hij het gezin dat hem nooit ten deel was gevallen; eindelijk had hij ware muzen waar hij zijn schrijven op kon enten. De vijf waren meer dan inspiratie. Zij waren het onderwerp. Zij waren zijn leven. Zij waren zijn verbeelding. Of ze dat nu wilden of niet.
Evelien Bosmans, Joke Emmers, Thomas Janssens en Matthias Meersman verplaatsen zich in de figuur van Barrie. De wisselspanning tussen zijn persoonlijke leven en zijn verbeeldingswereld nemen ze als vertrekpunt voor deze nieuwe voorstelling.
Kun je jezelf in fantasie verliezen? Is de realiteit sterker dan de verbeelding? Hebben we nood om af en toe weg te vluchten, naar Neverland of Wonderland of hoe de schuilkelder ook heet? Biedt kunst troost? Of is het slechts een luchtkasteel?
Zoals Barrie laten Bosmans, Emmers, Janssens en Meersman zich omringen door ‘lost boys’. Kinderen die om deze of gene reden als ‘verloren jongens’ bestempeld worden. Zoals Barrie en Peter Pan trekken ze hen Neverland in. Zij zijn het onderwerp. Zij zijn het leven. Zij zijn hun verbeelding. Of ze dat nu willen of niet.
Van en met: Evelien Bosmans, Joke Emmers, Thomas Janssens, Matthias Meersman en de ‘lost boys’
Coaching: Stefan Perceval
Samenwerking | (co)productie B12vzw, Het Gevolg, de Arenbergschouwburg, C-MINE Genk en VIA ZUID
LOST BOYS was van 25 september t/m 16 december 2017 te zien in diverse theaters in Nederland en België.
I Used to Love to Look at the Ocean, But Now I Don’t Care If I Ever See It Again
Muzikale, fysieke, zwartgallige en komische voorstelling. Throwback time naar de Grote Depressie in Amerika toen dansmarathons een grote bron van entertainment waren. Rijk keek naar arm. Onbekend keek naar bekend. Ze dansten dag en nacht. Joke en Daan kruipen – 75 jaar later – in de huid van twee deelnemers, in een strijd die meer om uithoudingsvermogen dan om danskwaliteiten draait. Zullen de blaren op hun voeten hen tegenhouden of gaan ze moedwillig door?
Samenwerking | (co)productie B12vzw, C-Mine cultuurcentrum, TAKT Dommelhof, Provincie Limburg, Stroom, HKU, Beste Buren en VIA ZUID
