Sister is een installatie-performance, een levensgrote waxsculptuur van een smeltend meisje. Een eerbetoon aan de overlevingskracht van kinderen in gebieden van politieke en sociale onrust.
Roshanak Morrowatian creëerde een choreografie op een niet-levend lichaam, met smelten als het enige bewegingsmateriaal. Smelten als symbool voor het verlies van onschuld maar ook als het ongrijpbare, waarin de wax transformeert en een nieuwe vorm aanneemt om te overleven.
Sister vormt een artistieke vertakking van de voorstelling Kites.
Credits Concept en regie: Roshanak Morrowatian
Samenwerkingspartner: Mami Izumi
Productie/design/set: Julina Vanille Bezold en Fabian von Spreckelsen
Video: Laisvie Andrea Ochoa Gaevska
Geluid: Rutger Zuydervelt
Lichtontwerp: Jean-Lou Caglar
Productionele ondersteuning: SALLY Dansgezelschap Maastricht
Voor het maken van Sister &Kites resideerde Roshanak in het Danslab van SALLY Dansgezelschap Maastricht en VIA ZUID.
Sister & Kites worden gecoproduceerd door de Nederlands Dansdagen en schrit_tmacher Festival. En gesubsidieerd door: Prins Bernhard Cultuurfonds, VSBfonds, Brand Cultuurfonds, Elisabeth Strouven Fonds, In Art We Trust Fund en NORMA Corona fonds
Te zien:
schrit_tmacher Festival, Heerlen: juli 2021
Festival Théâtre en mai, Dijon (F): mei 2022
Cultura Nova, Heerlen: augustus 2022
dBHz
Sharon Wesseling wil dans en theater toegankelijker maken voor mensen met gehoorproblemen. In haar danssolodBHzwerkt ze met lage, voelbare muziekfrequenties en het visualiseren van geluidsgolven in bewegingstaal. Ook zet ze Nederlandse Gebarentaal in om bezoekers met doof- en slechthorendheid te betrekken bij haar werk. Tevens hoopt ze meer bewustwording te creëren bij een horend publiek, onder andere door geluiden op bepaalde momenten zo te laten klinken zoals zij, een slechthorende danser, ze ervaart.
Media Podium Theaterspecial Zuiderlucht: ‘Ongehoord’
U
In U gaat performer Wieke van Rosmalen op zoek naar het geluid van het alledaagse. Het geluid van jou, van jullie, het geluid van U. Samen met een koffer vol microfoontjes, een laptop en een grote koptelefoon luistert ze naar dingen waar je normaal gesproken niet zo snel naar luistert. Naar de toevallige voorbijganger, naar haar publiek, de toeschouwer, naar U. Heb je wel eens echt geluisterd naar de geluiden die jij meedraagt of de geluiden van de ander? U is een uitnodiging om te luisteren, je oren open te zetten en muziek te horen in de voetstappen van je buurman.
In een live-compositie probeert Wieke het moment te vangen van samen in een ruimte zitten zonder elkaar te kennen. Dat moment van elkaar aankijken, niets zeggen, wel iets zeggen, een kuch of een voorzichtige lach. Een moment dat voor iedereen herkenbaar is. We staan allemaal wel eens naast elkaar in de supermarkt of zitten samen in een bus, trein of de wachtruimte van de dokter. Misschien wordt jouw lach wel de beat van deze compositie…
In 2020 werkt Wieke aan U in het Muzieklab van Intro in Situ en VIA ZUID.
Dreamers
Dreamers is een reflectie op onze samenleving door de blik van de amusementsindustrie met haar overdaad aan vreugde en verondersteld geluk. Hoe kunnen we onze identiteit vinden in een wereld waarin we voortdurend oppervlakkige rollen aan moeten nemen en deel uitmaken van sociale kringen om geaccepteerd te worden? Waarom is het belangrijk je eigen dromen achterna te gaan?
In Dreamers wordt met krachtige elementen van de amusementsindustrie in beweging, geluid en beeld een platform gecreëerd voor de authentieke reis van vijf individuen. Vijf breakdancers met hun persoonlijke verhalen, ervaringen, worstelingen, wensen, dromen en het verlangen om hun eigen plek te vinden in onze samenleving.
Credits Concept, regie en choreografie: Mami Izumi
Teamleiding en choreografie: Jop Vermeesch Muziek (productie en compositie): Brendan Gijzen
Dans: HFC crew (Joey, Marciano, Diego, Luc en Gianni)
Outside eye: Roshanak Morrowatian
Lichtontwerp: Jean-Lou Caglar
Tekst: Merlijn Huntjens
Producent: Stichting HFC Crew
Coproducenten: VIA ZUID – Talentontwikkeling podiumkunsten Limburg en Cultura Nova
Subsidiënt: Prins Bernhard Cultuurfonds Limburg
Met dank aan: Cultuurhuis Heerlen en schrit_tmacher Festival
Te zien:
L1 TV i.s.m. Festival Cultura Nova: december 2020
Cultura Nova, Parkstad Limburg Theaters Kerkrade: augustus 2021
(Neet) van hie
Doe bès neet van hie, of waal?”
Henk kijkt ons recht in de ogen aan. Niet vijandig, wel berekenend. Het is een
veelgehoorde vraag voor ons, vreemdelingen in de wijk. En de blik herkennen we ook.
Zo bekijkt de ‘Lèntjheuvelnaer’ zijn gasten.
Henk glimlacht om ons antwoord en knikt. Wij durven te ontspannen.
Joke brengt koffie en koek.
“’t Maak neet oet…”
Dat je niet van hier bent, bedoelt Joke.
“De deur sjteit hie in Lèntjheuvel altied aope.”
Toch, het maakt alle verschil als je wel van hier bent.
Maar wat betekent dat precies, Lèntjheuvelnaer zijn?
Voor WijkZone #1 zochten theatermakers Heléne Binder, Ischa den Blanken en Mayke Roels in de wijk Lindenheuvel (Lèntjheuvel) in Geleen naar verhalen over opgroeien, over hoe het ‘toen’ was en wat daar nog van over is. En de Lèntjheuvelnaer vertelde: over vaders en moeders, broers en zussen. Over grootouders en kinderen, over hobby’s en huisdieren. En over liefde, verlies, verzet en verdriet. De Lèntjheuvelnaer vertelde over Limburg, Nederland en de wereld. Maar bovenal vertelde de Lèntjheuvelnaer over… de Lèntjheuvel.
(Neet) van hie is een theatervoorstelling van de grootste, kleurrijkste wijk van Geleen. Door de ogen van bewoners worden herinneringen gerestaureerd en in volle pracht teruggegeven.
Concept en uitvoering: Mayke Roels, Heléne Binder en Ischa den Blanken Productie: Maartje Königs-Austen Techniek: Carlo Lenssen en Thierry Wilders Kostuums: Sanne Puyk Coach: Saartje Hoogland Met dank aan: bewoners van Lindenheuvel, gemeente Sittard-Geleen, VIA ZUID, Het Laagland en Partners in Welzijn.
(Neet) van hie was op 2 en 3 november 2019 en 11 en 12 januari 2020 te zien in de bovenverdieping van OBS De Duizendpoot in Lindenheuvel. Een deel van de verhalen is terug te luisteren op www.neetvanhie.nl.
HOK
HOK staat voor Hoog Operationele Kamer. In HOK onderzoekt dichter en schrijver Merlijn Huntjens de betekenis van zijn schrijverschap. Dat doet hij door zichzelf één dag per week op te sluiten in een afgetaped vierkant HOK met daarin een bureau, een stoel en diverse kantoorartikelen. In dit HOK is Merlijn werknemer #0001 en schrijft hij poëzie, ultrakorte verhalen en brieven naar projectbegeleider en dramaturg Paul Slangen, maar ook naar Jan en alleman. Daarnaast krijgt Merlijn schrijfcoaching via de post van De Auteur (m/v), een vooralsnog anonieme schrijver.
Binnen HOK verwacht Merlijn flow, verveling, concentratie en beperking te ervaren. Daarnaast hoopt hij dat HOK in de toekomst een werkmethode voor andere schrijvers en makers kan worden.
Credits Concept: Merlijn Huntjens
Advies en begeleiding: Paul Slangen
Schrijfcoaching: De Auteur (m/v)
Vormgeving: Guus Prevoo (Homo Ludens)
MTOTO
Een muziektheatervoorstelling over wortels, groei en gemis.
“Met mijn kop in het zand. Het is hier donker, ik zie niks. Ik probeer me hier te verstoppen. Hoop zo dat ik dan niet verdrietig ben. Dat het er dan niet is. Het gemis. Als ik maar lekker in de grond zit met mijn kop in het zand, hoef ik er niet naar te kijken. Met mijn kop in het zand hoef ik het allemaal niet te voelen.”
MTOTO is de derde voorstelling uit het drieluik van sopraan en theatermaker Nienke Nasserian, dochter van een MASAI en een MZUNGU. Waar in MASAI Nienke’s vader, stamhoofd van de Masai, centraal staat en in MZUNGU Nienke’s Venlose moeder, gaat de derde voorstelling, MTOTO (kind), over haarzelf. Over de verscheurdheid die ze soms ervaart en die al in haar naam duidelijk wordt. Nienke kreeg ze van haar moeder en Nasserian van haar vader: twee voornamen.
In deze voorstelling worden storytelling, klassieke zang en elektro-akoestische muziek afgewisseld tot een mantra over gemis.
Credits Tekst, spel en zang: Nienke Nasserian
Compositie: Evelien van den Broek
Regie: Kaltoum Boufangacha
Percussie: Demos Horn
Pianist: Ben van Daal
Tekst en dramaturgie: Silke van Kamp
Productie dramaturgie: Joep Hupperetz
Vormgeving: Lobke Houkes
Fotografie: Loes Korten
Productie: Intro in Situ
Coproductie: Opera Zuid en VIA ZUID – Talentontwikkeling podiumkunsten Limburg
Met dank aan: Musica Sacra Maastricht, Prins Bernhard Cultuurfonds Limburg en Stichting MCEM
Te zien:
Festival Musica Sacra Maastricht: september 2020
Operadagen Rotterdam: september 2020
Opera in Huis (online op classicnl): december t/m februari 2021
Theatermaker Ruud Horrichs liet zich sinds begin 2018 inspireren door dementie. Horrichs herkent zichzelf in deze ziekte. Iedereen, ook hij, krijgt te maken met gevoelens van desoriëntatie, angst en het niet meer weten. Burn-outs, rouwverwerking en andere grote veranderingen in een mensenleven zorgen, net als bij dementie, voor een gevoel van ‘off balance’ en veel vragen. Voor zijn nieuwe voorstelling, Er is geen begin – midden – einde, zoekt hij deze donkere episoden die mensen met elkaar verbinden op.
Ter voorbereiding op deze voorstelling deelt hij met de muzikale performance Where the fuck am I? zijn artistieke onderzoek naar dit thema (voor zijn Master aan de Toneelacademie Maastricht). Hij creëert hierbij, samen met muzikant Bart Oostindie, een eigen universum. Het verloop van de performance ontstaat in het moment. Alles staat in dienst van de ervaring van het niet weten. Waar the fuck ben ik en waar the fuck ga ik naar toe?
Idee, tekst en performance: Ruud Horrichs | Muziek en performance: Bart Oostindie | Productie: Theatercollectief De Eenzamen | Coproductie: VIA ZUID, C-TAKT en Theater Zuidpool Antwerpen | Met dank aan: Seppe Hartman
Sister is een installatie-performance, een levensgrote waxsculptuur van een smeltend meisje. Een eerbetoon aan de overlevingskracht van kinderen in gebieden van politieke en sociale onrust.
