Op dit moment doet Celine Daemen samen met art director Aron Fels, schrijver Olivier Herter en zangeres Sterre Konijn research naar de mogelijkheden van Virtual Reality Opera. Dit onderzoek is onderdeel van het Muzieklab van Intro in Situ en VIA ZUID.

Wat is een immersieve vertelstructuur? Hoe komen we voorbij de gimmick? Een acteur moet in staat zijn kwetsbaar en imperfect te zijn, maar hoe behouden we die kwaliteit in Virtual Reality? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat een virtuele acteur in staat is diepmenselijke emoties te communiceren met het publiek?

In april 2021 zullen Celine en Aron zich samen met Chronosphere en de Effenaar (Smart Venue) buigen over de vraag hoe de natuurlijke bewegingskwaliteit van volumetrische video daaraan bij kan dragen. Hoe kunnen we het productieproces van volumetrische video zo inrichten dat de karakteristieke kwaliteiten van het decor en de acteur niet verloren gaan?

Intimiteit in tijden van afstand

Unboxing Pink is een do-it-yourself voorstelling over seksualiteit. Het publiek zit in een grote cirkel om een roze box die ze door middel van gedachtenoefeningen gezamenlijk proberen te openen. De box leidt het publiek via tekst, muziek en
beeld door hun reis langs identiteit, intimiteit en contact. Unboxing Pink is een samensmelting van ervaringstheater, beeldende kunst, neuropsychologie en een gezelschapsspel. Het publiek wordt op verschillende manieren geprikkeld om hun hokjesdenken te bevragen en de grenze(n)(loosheid) van onze belevingswereld op te zoeken.

Unboxing Pink is een pilotversie van een achtdelige serie: Unboxing- Pink, Red, Orange, Yellow, Green, Blue, Indigo en Violet. De serie poogt, met elke keer weer een ander onderwerp, ons (on)bewuste hokjesdenken te ontleden. De serie is geïnspireerd op de kleuren en de daarbij horende onderwerpen van de originele regenboogvlag naar ontwerp van Gilbert Baker in 1978.

Unboxing Pink houdt rekening met de 1,5 meter afstand en is volledig coronaproof.

Producent: Toneelgroep Maastricht
Coproducenten: Het Laagland, Makershuis Tilburg, Cultuurmakers Maastricht, Podium Bloos en VIA ZUID
Inhoudelijke partners: GGD Zuid-Limburg en De Rutgers Stichting
Met financiële ondersteuning van: Kanunnik Salden Nieuwenhof en Brand Cultuurfonds

If only my belly was made of gold is een afstudeervoorstelling van Anne Meffert. Een fysieke theaterperformance over de dikke buik. Hoe dik? Dikker dan de buiken van de paspoppen die u afgelopen week in de etalage zag.

“Zou u de buik van Jelmer kunnen omschrijven?’” vraagt Anne aan de moeder van Jelmer. In het begin van de performance luistert u mee naar de intieme verhouding tussen de performers en hun opvoeders. Langzaam krijgt u zicht op hoe we een beeld vormen van elkaar en wat voor invloed we op elkaar hebben. Hoe worden we mens in de complexe relatie van kijken en bekeken worden?

“Kunt u nog iets anders vinden van de dikke buik dan ‘lelijk’?” vraagt Edwin aan de moeder van Pien. De dikke buiken van de 5 performers transformeren in het tweede deel van de voorstelling van omstreden extra-vet-opslagen naar kunstobjecten, dynamische lappen vel en muziekinstrumenten. Naar opslagplekken vol pluis en emotionele apparaten. Een violist (zonder dikke buik) begeleidt hen.

Een muzikale en visuele reis rond de toekomstige aarde

We zijn nu hier
en kijken terug
naar wat we gedaan hebben
Waar geld regeerde
en onze planeet werd toegetakeld
vertrokken we om terug te keren
Het is tijd voor actie
tijd voor verandering

–

We are here now
looking back
to what we’ve done
Where money reigned
our planet destroyed
we left to come back
It’s time for action
time for change

Credits
Wieke van Rosmalen – vocals
Reggy van Bakel – gitaar
Remy Alexander – gitaar
Marc Alberto – bass en synths
Frank Wintermans – drums
Loïc Giepmans – visuals
Gabriela Torres – viool
Susannah Nieuwenhuizen – altviool
Diederik Smulders – cello

Tale as old as time.                                          
Can get more wine?
This is not a fairytale…
I will never grow wings, and it’s not my fault.
Cuz heaven is empty and earth is cold
But once upon right now
Small to say the least
I would love to show you
the beauty of the beast

The Beauty of the Beast is een voorstelling over de rechtvaardigheid van woede. Laila Claessen vertrok hiervoor vanuit haar eigen ervaringsdeskundigheid en geschiedenis met mentale ongesteldheid. Ze voert een lichamelijk pleidooi om alle menselijke gevoelens te rechtvaardigen. Hoe laat je je wapens vallen als ze van vlees en bloed zijn? Verwacht een mix van zwarte humor, kinderlijke filosofie en metaforen die zichzelf in hele kromme bochten wringen op zoek naar betekenis.

Credits
Concept en tekst: Laila Claessen
Geluidsdesign: Boris de Klerk
Grime: Sara Schoon
Coaching: David Weber Krebs
Uitvoeringsbegeleiding: Anna Luka Da Silva & Peter Missotten
Fotografie: Ies Kaczmarek
Posterontwerp: Max Gruson
Producenten: VIA ZUID, Het Geluid Maastricht, Cultura Nova, Cultuurhuis Heerlen & Toneelacademie Maastricht

Te zien:

• Cultuurhuis Heerlen: juni 2021
• PLAN Kickstart: oktober 2021

Een lege ruimte, een voet, een toeschouwer, een andere voet, een drumstel, de performer. Het opkomen om vervolgens weer af te gaan. Het publiek is net als de mens zojuist verschenen en zal straks weer verdwijnen, de zaal uit, de straat op waar toevallig net een hondje passeert, tegen een muur aan plast, de hoek om glipt om vervolgens vanachter een nieuwe hoek te verschijnen en te verdwijnen, te verschijnen en te verdwijnen, te ver-

THIS APPEAR is een muzikale en beeldende ervaring over vergankelijkheid. Een contemplatieve performance over het opkomen en het afgaan. Theatermakers Doris Vervuurt en Marthe Koning werpen in het hier en nu een blik op ons tijdelijke bestaan. Ons lichaam vergaat tot stof, ontbindt zich tot triljoenen losse deeltjes om uiteindelijk opgepikt te worden door de eerste de beste windvlaag en wervelend terug de ruimte in te verdwijnen. Wat blijft er van ons over?

Het werk van Doris en Marthe gaat over een menselijke, emotionele binnenwereld. Op muzikale en visuele wijze wordt deze onderzocht en neergezet. Het hier en nu is een belangrijke medespeler. Het publiek wordt direct aangesproken op zijn zintuigelijke aanwezigheid.

Credits
THIS APPEAR is een Cement Productie, in coproductie met VIA ZUID
Regie: Doris Vervuurt
Tekst: Doris Vervuurt en Marthe Koning
Spel: Marthe Koning en Doris Vervuurt
Muziek: Thomas Jaspers
Fotograaf publiciteitsfoto: William van der Voort
Coaching: Judith de Joode

Te zien: 

• De Nieuwe Vorst, Tilburg: augustus 2021
• Jonge Harten Theaterfestival, Groningen: november 2021

“Mijn zus is zo’n zus van wie er niet veel bestaan. Zij is een bijzonder exemplaar. Zij kijkt met een blik die jij niet kent.”

Bij een klein huisje aan een lange dijk, onder de rook van de grote stad, spelen twee zusjes in de ongerepte tuin. Ze springen over sloten, besluipen jonge lammetjes en vliegeren in het veld.

Als je wat langer kijkt, zie je dat de oudste zus zich nogal vreemd gedraagt. En dat de jongste áltijd op haar let. Het is alsof de oudste nauwelijks ouder wordt. De jongste zus groeit wel door en wil weten welke wereld er schuilgaat achter de heg, waar de grote stad lonkt, waar het leeft en bruist en zoveel nieuwe mensen zijn! De oudste zus wil niet mee, zij blijft liever veilig in de tuin. Ineens lijken de werelden aan beide kanten van de heg mijlenver van elkaar verwijderd en begint er ook iets tussen de zussen in te groeien.

In deze voorstelling neemt theatermaker Heléne Binder je mee in haar jeugd, waarin ze als jong kind al zorg moest dragen voor haar grote zus die autisme heeft. Ze kende niemand die ook zo’n zus heeft daarom was het niet altijd even makkelijk; de verantwoordelijkheid, de gebruiksaanwijzingen en de niet-begrijpende blikken van de buitenwereld.

Deze beeldende en zintuiglijke voorstelling vertelt kinderen en volwassenen over hoe je al op jonge leeftijd mantelzorger kunt zijn zonder dat je dit beseft. Samen met haar collega-theatermakers én een flinke dosis fantasie bouwt Heléne een brug tussen twee werelden. Gluur je mee over de heg?

Deze voorstelling is vanwege diverse omstandigheden, waaronder corona, helaas nooit gerealiseerd.

Concept en uitvoering: Collectief Alter
Productie: Het Laagland i.s.m. ‘t Magisch Theatertje en VIA ZUID
Met dank aan:

Interdisciplinaire dansvoorstelling die gevluchte kinderen een stem geeft

Run my dear, From anything
That may not strengthen
Your precious budding wings,
Run like hell, my dear,
From anyone likely to put a sharp knife
Into the sacred, tender vision
Of your beautiful heart.

– Hafez (Iraans dichter uit 14^e eeuw)

Kites neemt de geïsoleerde ruimte van een asielzoekerscentrum als vertrekpunt, een plek waar kinderen opgroeien in een ‘limbo’ tussen verleden en toekomst. Kites is een choreografische vertaling waarin het publiek in dans, beeld, muziek en tekst wordt meegenomen in de ervaring van een kind dat op de vlucht is en opgroeit in een afgebakende ruimte. Gebaseerd op haar eigen leven verwerkt Roshanak Morrowatian herinneringen en flashbacks. Ze onderzoekt de fysieke sporen van haar reis naar Nederland en de lange procedure die volgde na haar aankomst.

Roshanak ontwikkelde Kites in het Danslab van SALLY Dansgezelschap Maastricht en VIA ZUID. Ze hoopt met de voorstelling het publiek te activeren en bewustzijn te creëren voor de vluchtelingenproblematiek. Roshanak: “Journalist Behrouz Boochani verwoordt precies waarom ik met mijn voorstelling de stem van kinderen een plek wil geven in het vluchtelingendebat: ‘What should be a debate about people – about human beings, about children and families – has been deliberately poisoned to become a debate about borders and security.’”

Credits
Concept, choreografie en dans: Roshanak Morrowatian
Artistieke assistentie en productie: Mami Izumi
Video: Laisvie Andrea Ochoa Gaevska
Muziek: Rutger Zuydervelt
Kostuum: Julina Vanille Bezold
Lichtontwerp: Jean-Lou Caglar
Dramaturgisch advies: Nicole Beutler

Productie: SALLY Dansgezelschap Maastricht
Coproductie: Nederlandse Dansdagen, Rover, schrit_tmacher en VIA ZUID – Talentontwikkeling podiumkunsten Limburg
(Financiële) ondersteuning: Brand Cultuurfonds, Stichting Elisabeth Strouven, Prins Bernhard Cultuurfonds, Proeftuin Dans: Right Now!, Norma Corona Fonds, We Are Public en VSBfonds
Bijzondere dank aan: Parkstad Limburg Theaters Heerlen, Mahnaz Heygharnejadi, Abbas en Afagh Morrowatian

Te zien

• Musica Sacra, Maastricht: september 2022
• Cultureel Lint, Weert (korte versie): juni 2022
• Museumnacht Maastricht (korte versie): april 2022
• Nederlandse Dansdagen, Maastricht: oktober 2021 (première)

Recensie
Theaterkrant: “Aangrijpende solo over de ballast van een heftige ballingschap”