Choreograaf
Phoebe Brack (1987) is choreograaf en plaatst daarmee flamencodans in een hedendaagse context. Dit jaar focust zij zich op doorontwikkeling van haar maakpraktijk door verdieping en onderzoek. Ze gaat daarvoor naar Granada om bij zigeunerdynastie Los Farruco aan workshops deel te nemen, neemt deel aan het Danslab en zal trainingen volgen in moderne dans, compositie, improvisatie.
“Ik ben een autodidact. Ik was die weg al ingeslagen toen ik ontdekte dat het in mijn genen zit. Op het sterfbed van mijn opa kwam ik erachter dat hij gedichten schreef. Hij was ook selfmade, een succesvol zakenman die zich van niets naar iets opgewerkt heeft. Hij is altijd zijn eigen weg gegaan, net als ik. Hij had een gezond wantrouwen en rebellie tegen de gevestigde orde had. Het sterkte me om door te gaan op het pad dat ik ingeslagen ben.”
“Dat is meteen wat ik mooi vind aan flamenco. De kennis wordt van generatie op generatie doorgegeven, als in een dynastie. Zo voelt dat voor mij ook binnen mijn eigen familie. De drive, passie en bepaalde inzichten heb ik meegekregen van mijn opa. Een gezond wantrouwen en rebellie tegen de gevestigde orde. Hoewel het pad onzeker was heeft het wel gesterkt door te pakken.”
“Ik ben vooral bezig met mijn eigen ontwikkeltraject dit jaar. Vorig jaar heb ik optredens gedaan met Conchita Boon, waaronder De and Recode II. Dit jaar kies ik voor doorontwikkeling; ik wil verdiepen en onderzoek doen. Daarnaast doe ik ook kleine opdrachten, waaronder amateurtheater waarbij ik de choreografie op me neem.”
“Als autodidact ben ik altijd vrij snel voor mezelf begonnen met het aanvragen van subsidies. Meestal werkt dat andersom, dus ik kreeg dan een subsidie maar moest dan nog toewerken naar een ‘product’ en zichtbaarheid. Ik heb daardoor niet echt tijd gehad om onderzoek te doen naar flamenco. Dat is iets waar ik dit jaar echt aan wil werken. Als je altijd vanaf vooraf bedachte concepten werkt, dan word je minder flexibel. Het gaat erom dat ik tools ontwikkel. Want met meer tools in handen word ik een interessantere maker, in ieder geval voor mezelf.”
“Ik verheug me heel erg op het Danslab. Daar gaat alles samen komen met mensen die mij inspireren. Ik ga trainingen volgen in moderne dans, compositie en improvisatie. En ik ga kijken bij repetities van meer ervaren makers. Ik wil me onderdompelen en pas aan het einde de kennis en ervaring met elkaar verbinden. Dit jaar gaat om absorberen, openstaan voor wat er gaat gebeuren. Dat wordt ook meteen mijn uitdaging, want ik zit veel in mijn hoofd. Nu ga ik eens creëren vanuit impuls en beweging.”
Maker bij VIA ZUID: sinds 2022 (in het Danslab van SALLY Dansgezelschap Maastricht en VIA ZUID)
Meer info
VOORSTELLINGEN
De and Recode III »
De- and Recode III is een onderzoek waar Phoebe zich laat zich inspireren door elementen van flamencodans die ze in een hedendaagse context plaatst. Vanuit de vormtaal van science fiction zoekt Phoebe naar nieuwe mogelijkheden en nieuwe verbindingen. Kan een kostuum in de toekomst een lichaam hacken om comfort te bieden? Hoe ziet de maakbaarheid van neurale verbindingen in een brein eruit als ze aan de buitenkant van een kostuum zichtbaar wordt gemaakt? Speculatie over de toekomst kan een krachtig instrument zijn om het heden mede vorm te geven.
De and Recode II »
Voor de choreografiereeks De and Recode laat choreograaf Phoebe Brack zich inspireren door principes van neuroplasticiteit en traumatherapie.
Wat als je gevoelig bent voor het maken van verbindingen in de hersenen die ervoor zorgen dat je creatief kunt zijn, maar als diezelfde gevoeligheid ervoor zorgt dat je in het dagelijks leven verbindingen legt die niet realistisch zijn? Als je kracht je kwetsbaarheid is en vice versa?
Het leren bewandelen van nieuwe paden en het doorbreken van oude patronen die diep in de hersenen zijn gegroefd door bijvoorbeeld traumatische ervaringen, is een proces van vallen en opstaan.
In De and Recode II speelt flamencodanseres Conchita Boon de hoofdrol. Traditionele vormen en bewegingen binnen de flamencodans worden in deze voorstelling in een nieuwe context geplaatst. Een symbool voor de strijd en het evenwicht tussen oude en nieuwe gedachtepatronen en de verschillende kanten van een persoonlijkheid. De gezonde volwassene die na een trauma weer positieve verbanden legt in de hersenen en het gekwetste kind dat ‘vasthoudt’ aan oude patronen, verenigd in één persoon.
Credits
Concept & choreografie: Phoebe Brack
Dansers: Conchita Boon
Muziek: n.t.b.
Coaching: Stefan Ernst en Grace Bellel
Coproductie: SALLY Dansgezelschap Maastricht, schrit_tmacher en VIA ZUID
Media
ZOUT magazine: ‘Flamenco op blote voeten’
De and recode »
Wat als je gevoelig bent voor het maken van verbindingen in de hersenen die ervoor zorgen dat je creatief kunt zijn, maar als diezelfde gevoeligheid ervoor zorgt dat je in het dagelijks leven verbindingen legt die niet realistisch zijn? Als je kracht je kwetsbaarheid is en vice versa?
Het leren bewandelen van nieuwe paden en het doorbreken van oude patronen in je hoofd, die diep in de hersenen zijn gegroefd door bijvoorbeeld traumatische ervaringen, is een proces van vallen en opstaan. Deze flexibiliteit van het brein onderscheidt ons ook van dieren. Een hond bijvoorbeeld kan veel moeilijker, of niet, nieuwe verbindingen maken in het brein nadat hij getraumatiseerd is.
De and recode is geïnspireerd door principes van neuroplasticiteit, de natuur en geometrie. De choreografie toont een binnenlaag vol oude patronen en een buitenlaag waar nieuwe verbindingen kunnen ontstaan. Binnen en buiten deze lagen bevinden zich de ‘oude’ patronen van de traditionele werelddans en de nieuwe patronen van hedendaagse dans en muziek. De ontwikkeling van het nieuwe gebeurt immers niet zonder (af en toe) terug te vallen op het oude. Samen met de dansers wordt gezocht naar nieuwe patronen en betekenislagen door eerst de oude te herkennen.
Credits
Concept & choreografie: Phoebe Brack
Dansers: Conchita Boon & Miroljuba Petrova
Muziek: n.t.b.
Coaching: Stefan Ernst
Te zien:
- schrit_tmacher Festival 2022, Heerlen en Aken: maart/april 2022 (première)