Boris de Klerk (Amsterdam, 1998) is performance- en geluidskunstenaar. Sinds zijn opleiding aan de Toneelacademie Maastricht in 2022 te hebben afgerond verdeelt hij zijn tijd voornamelijk tussen het werken aan eigen muziek en performances, en als sound designer voor anderen hun performances en voorstellingen. Door de theatrale ruimte als componist te benaderen, is zijn werk een poging om de zintuigen opnieuw te rangschikken en een onderzoek naar wat er gebeurt als je theater maakt waarin de klank leidend is, en de mise-en-scene, het decor, het licht en de choreografie gevolg zijn van keuzes die op basis van het auditieve gemaakt worden.

Een terugkerend thema in zijn werk is ruimte voor Deep Listening, een concept dat is ontwikkeld door de Amerikaanse componiste Pauline Oliveros. Centraal in Deep Listening staat het luisteren als instrument voor meditatie, en dit meditatieve luisteren als beginpunt voor creatie. Boris wil het theater benaderen als een ruimte om naar te luisteren. Zowel als sound-designer voor anderen, als in zijn eigen werk probeert hij het geluid dat er in het theater of de performance-space al is te onderstrepen en als uitgangspunt te gebruiken voor wat hij maakt. Hiervoor is het theatrale ritueel een heel vruchtbare omgeving. Het is namelijk gestoeld op een zintuigelijke focus op het werk, een stilte vanuit een publiek, een je laten meenemen door wat een maker van plan is. Hierdoor is het theater meer en meer een medium aan het worden dat zich in deze ‘gijzeling’ onderscheidt van anderen en ruimte biedt voor langere, uitgesponnen en zintuigelijk minimale bogen, in een tijd waarin alles sneller, luider en pakkender lijkt te moeten zijn. Het theater als ruimte voor traagheid, aandacht en zintuiglijkheid.