Theatermaker / regisseur
Lola Bogaert studeerde in 2011 af aan de theaterdocentenopleiding van ArtEZ Arnhem. Tijdens deze studie volgde ze een minor Theateranalyse aan de Universiteit van Amsterdam. Direct na het behalen van haar diploma vertrok ze naar Brussel waar ze de regieopleiding aan het RITCS Royal Institute for Theatre, Cinema & Sound volgde. Voor haar master ontving ze een studiebeurs van zowel het Prins Bernhard Cultuurfonds als de VandenEnde Foundation.
Als Lola word ze altijd geassocieerd en geconfronteerd met de Lola’s uit film, literatuur en porno. En dus zijn de ‘femme fatale’ en de ‘objectificatie van de vrouw’ terugkerende thema’s in haar werk geworden, zonder een feministisch statement te willen maken. Het is eerder een fascinatie voor de ongrijpbaarheid, verleidingskracht en grilligheid van de vrouw. Frank Vande Veire maakt in zijn boek Neem en eet, dit is je lichaam een treffende analyse van de femme fatale: “Ze fascineert omdat zij de schaamteloze wellust belichaamt, maar tegelijk ook omdat zij ongelukkig is, omdat zij ondanks haar seksuele ervaringen onbevredigd is gebleven.”
Voor Lola gaat een artistiek maakproces over ontmoetingen met andere mensen en het creëren van een soort mini-maatschappij, waarin opnieuw gezocht wordt naar hoe je met elkaar communiceert, wat de afspraken zijn en hoe je tot een gezamenlijke (verbeeldings)wereld komt. Daarom geeft ze de mensen met wie ze werkt veel ruimte om zelf materiaal aan te dragen. Ze neigt als regisseur eerder naar een democratie dan naar een dictatuur.
In 2018 maakte Lola Das Grosse Fressen, How to make a Living en in coproductie met VIA ZUID This is my letter to the world, that never wrote to me. Lola was ook met het onderzoek Tantalus in 15 minuten te zien op Winternights 2018.
Meer info
VOORSTELLINGEN
Tantalus, in vijftien minuten »
Lola Bogaert, Yinka Kuitenbrouwer & Hanne Machielsen proberen de Tantalus, een 719 pagina’s tellend toneelstuk van John Barton, in vijftien minuten te vatten. Een race tegen de klok met een oeroud verhaal. Tantalus is de stamvader van een grote Griekse familie die zich laat leiden door wraakzucht, jaloezie en geweld. Desondanks wordt de Griekse beschaving vaak gezien als de bakermat van onze beschaving #metoo
Deze Tantalus werd gemaakt binnen het kader van het Montignardsproject in Monty Kultuurfaktorij, en is het eerste deel van een Griekse Trilogie in drie kwartier.
‘Het is een ramp voor de familie.
Eén verkrachting is een ongeluk.
Men leert er op den duur mee leven.
Zoals ik met uw moeder.
Twee zorgt voor kritiek:
“waarom keek u niet uit uw doppen?”
Drie – dat duldt geen mens.
Zo iemand breekt de gouden wet
die zegt: hou maat.’
Tantalus, in vijftien minuten was te zien op Winternights 2018.
This is my letter to the world, that never wrote to me »
“Je kent mij niet, en terwijl ik dit schrijf ken ik mezelf ook niet helemaal. Ik heb overigens wel geprobeerd om je niet te schrijven, ik probeer het al twee dagen lan, maar ik geef het nu op.” David Grossman
We spreken het volgende af:
Ik schrijf jou.
Ik schrijf jou ook als jij mij niet terug schrijft.
We zullen elkaar nooit ontmoeten.
We hebben een radicaal eerlijke relatie, we liegen niet.
Anouk van Kolfschoten (vormgever en decorontwerper) en Lola Bogaert schrijven brieven naar onbekenden en wachten op reactie. Ze willen weten hoe het is om een relatie te hebben die louter op papier bestaat. Ze willen fantaseren over degene waarmee ze corresponderen. Ze willen dromen. Ze willen uitkijken naar de postbode. Ze willen wachten. Wachten op woorden van een onbekende. Ze willen ervaren hoe het voelt om de tijd te laten verstrijken. Ze willen verlangen. Verlangen naar contact. Een reactie.
De brieven vormen het materiaal voor de voorstelling in samenwerking met De Roovers.
Samenwerking
Producenten: Festival MoMeNT & VIA ZUID
Vooronderzoek in Kultuurfaktorij Monty in het kader van het Montignardsproject
Te zien:
- Parkstad Limburg Theaters Heerlen (Sneak Peek): april 2019
- Café Theater Festival, Tilburg: april 2019
- Theater Kikker, Utrecht: mei 2019